Muziektherapie….
Het is niet dat ik ervoor gestudeerd heb. Het is wel altijd een wens geweest. Ik leer door de ervaring in de praktijk en door mezelf en de situatie steeds weer te reflecteren. Wat doet het en wat doe ik daarmee…
(Als activiteitenbegeleidster heb ik het voordeel dat ik nog meer talenten in kan zetten als zinvolle dagbesteding.)
Met muziek kun je die verbindende factor in de mens en tussen mensen teweeg brengen. Muziek verbroedert en bevrijd emoties. Bij mensen met dementie kan muziek iets aanraken daar waar het gesproken woord verwarring geeft. Het aanraken met een toon waardoor herkenning en beweging ontstaat in het lichaam en zichtbaar in het gezicht van iemand. Het zien van herkenning en iemands bewogen zijn, is de beloning voor mijn impuls.
Een muziekinstrument veroorzaakt een muzikale trilling en die trilling ervaart men in het lichaam. De mens bestaat immers voor 70 % uit vloeistof en daardoor zal een trilling altijd een raakvak vinden. Maar er is nog meer, de herinnering gekoppeld aan een gevoel of emotie wordt ook aangeraakt. Emoties en water hebben een overeenkomst. Als ze in beweging komen zijn ze vloeiend en volgen vrijelijk een stroom van prikkels en impulsen die in de hersenen verwerkt worden.
Uitdrukking geven aan emoties en gevoelens is een levensbehoefte. Opgekropte gevoelens en onderdrukte emoties werken verstikkend en worden als belastend ervaren. Ze voelen zwaar en als mens voelt men zich gevangen in zichzelf.
Beweging en muziek. Deze expressie geeft ons het gevoel dat we leven. Het leven in de mens wordt aangeraakt en stroomt. Geroerd zou je ook kunnen zeggen en ontroering kan een gevolg zijn. Ontroering is voor mij een essentieel iets. Ik zou het “verbinding met de bron in onszelf” kunnen noemen. Deze ontroering geeft een emotie of gevoel weer wat in verband staat met een herinnering…Meestal een herinnering aan weleer of aan het gemis daarvan.. . of aan het kind in jezelf dat het leven wil vieren en dan maakt het niet uit hoe oud je bent!
Zoals wanneer je de zee kan horen bruisen en de golven in de branding zich laten uitrollend. Het gebrul verstild en een rimpeling trekt zich zachtjes terug over rinkelende schelpjes. Terugstromend in het grote geheel. De golf wordt weer één met de zee. Het muziekinstrument de Oceandrum komt in deze associatie tegemoet.
Of het geluid van een citer, een klein snaar instrument, wat sprookjesachtige tonen weergeeft en met een zachte melodieuze stem erbij je doet herinneren aan een moeder die haar kind in slaap zingt. Geruststellend als je een lieve moeder hebt gehad of die juist gemist hebt in je leven. Dan even is er daar die echtheid om het verlangen naar troost in te mogen vullen.
Door me af te stemmen op de behoefte vraag van de ander of de afkeer van een geluid wat te heftig binnenkomt, kan ik kiezen voor juist die instrumenten die iemand in vervoering brengt.
Individueel, maar ook in een groep ontstaat er die sfeer van overgave om in ontspanning de muzikale reis te mogen ontvangen..
Trillingen doen hun werk met de intentie die daarachter schuilt gaat. Met zorg gekozen geef ik de volgende intenties mee tijdens het bespelen van een muziekinstrument: ontspanning, harmonie, het loslaten en het accepteren van wie je bent in het leven dat je nu leeft,
Wat raken de klanken aan, wat maken de trillingen los, wat mag er los gelaten worden in een zachte stroom van regenachtige klanken. De regenmaker…
Met een zachte indianenfluit waan je je buiten in de natuur in alle rust bij een kabbelend riviertje.
Of verrast de didgeridoo je met diepe bromtonen je speels uitnodigt om de diepte in te gaan.
Iedereen ervaart het weer anders, sommigen maken echt een verre innerlijke reis en anderen vallen in een diepe slaap waarbij gesnurkt mag worden. Als men dan weer terug komt in het hier en nu is er iets van hen afgevallen. En daarbij is er een balans teruggevonden. Het zich laten aanraken met muzikale trillingen brengt iemand weer meer bij zichzelf en daardoor meer bewust en in rust.
Ik heb het mee gemaakt met een oudere dame. Ze kon s’nachts niet goed slapen en tijdens de klanksessie viel ze in een diepe slaap, waardoor we haar achteraf even wakker moesten maken…Ze was er zelf verbaasd over.
Of een dame die niet veel meer zei en kon zeggen. Ze liet een lach op haar gezicht zien en ik zag ze aandachtig kijken naar de oceandrum. Want ze hield van de zee…
En een bewoner die de ene hand achter zijn oor hield om de didgeridoo nog beter te kunnen horen en met de andere hand me naar hem toe wenkte om het geluid naar zich toe te halen. Daarbij een glimlach en een open houding zodat de trilling goed op hem in kon werken. Zo sta je met elkaar in verbinding en doet de muziek het werk. Muziek opent de mens, waardoor men zich gehoord voelt.
Dat is voor mij muziektherapie.
